کمیاب‌ترین شهاب‌سنگ‌های فضا کشف شد
تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۴۹۸۰۵
پژوهشگران، نادرترین گروه‌های شهاب‌سنگ‌ها را یافته‌اند که از فاصله‌ای معادل فاصله نپتون تا زمین سرچشمه می‌گیرند.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی که روز پنجشنبه توسط موزه تاریخ طبیعی لندن منتشر شد، یک گروه بین‌المللی از دانشمندان در حال بررسی نمونه‌های سیارک ریوگو (Ryugu) هستند که در سال ۲۰۲۰ توسط فضاپیمای هایابوسا۲ (Hayabusa ۲) به زمین آورده شد و اکنون احتمالا به طور تصادفی منشاء آنها را یافته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پژوهشگران می‌گویند دانستن منشاء یک شهاب سنگ، کلید درک جهان است.
گروه بسیار کمیابی از شهاب‌سنگ‌ها
کندریت‌های کربنی مانند شهاب‌سنگ وینچکمب (Winchcombe) که به زمین سقوط کرد و در سال ۲۰۲۱ در گلوسسترشایر بازیابی شد، گروه بسیار کمیابی از شهاب‌سنگ‌ها هستند که حاوی مواد آلی و اسید‌های آمینه هستند که مواد تشکیل‌دهنده حیات هستند. آنها ابتدایی‌ترین و بکرترین مواد منظومه شمسی هستند و می‌توانند اطلاعات منحصر به فردی در مورد محل تشکیل آب و اجزای سازنده حیات و اینکه سیارات از چه چیزی ساخته شده‌اند، ارائه دهند.
ستاره‌شناسان در جدیدترین پژوهش‌های خود دریافتند که سیارک ریوگو در میان گروهی از سیارک‌ها به نام "نوع Cb" قرار دارد که میلیاردها کیلومتر دورتر از زمین و در لبه نفوذ نور خورشید شکل گرفته‌اند. این اجرام آسمانی در منطقه‌ای از فضا به نام کمربند کویپر یا شاید حتی دورتز قرار داشته‌اند.
پروفسور سارا راسل، سرپرست ارشد تحقیقاتی در موزه تاریخ طبیعی که در نگارش این مقاله مشارکت داشته است، می‌گوید: از دهه گذشته ما شروع به درک این موضوع کرده‌ایم که اجرام منظومه شمسی تا چه اندازه می‌توانند به سمت خورشید یا دور از آن حرکت کنند. در حالی که این پذیرش عمومی وجود دارد که مواد از بیرون از منظومه شمسی می‌توانند توسط سیاره‌های غول‌پیکر این منظومه به داخل کشیده شوند، پژوهش ما یکی از اولین پژوهش‌هایی است که نشان می‌دهد کمربند سیارکی حاوی موادی است که از فاصله نپتون منشاء می‌گیرند.
وی افزود: این پژوهش یک مجموعه جدید از جزئیات به دانش ما در مورد چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی اضافه می‌کند.
جستجو برای اجرام مادر
هدف از این پژوهش تعیین این بود که آیا سیارک‌هایی از نوع Cb مانند ریوگو می‌توانند اجسام مادر گروه کمیابی از شهاب‌سنگ‌ها به نام کندریت CI باشند یا خیر. مکان شکل‌گیری بقایای سیارک‌ها به منظور کمک واقعی به ستاره‌شناسان در درک منظومه شمسی باید شناخته شود. تعیین اینکه آنها از کجا سرچشمه گرفته‌اند، برای پاسخ به برخی از بزرگترین سؤال‌های در مورد فضا، جهان ما و فراتر از آن بسیار مهم است.
اکنون دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که کندریت‌های ریوگو و CI از یک ناحیه از فضا آمده‌اند و حتی می‌توانند از یک جرم آسمانی سرچشمه گرفته باشند.
راسل می‌گوید: با مقایسه شکل‌های آهن در سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها متوجه شدیم که ریوگو به کندریت‌های CI بسیار نزدیک است. این‌ها نادرترین نوع شهاب سنگ کربنی هستند و من واقعاً هیجان‌زده هستم، زیرا نمونه‌ای از این نوع موسوم به ایوونا (Ivuna) در موزه ما قرار دارد.
وی افزود: این کشف برای من بسیار هیجان‌انگیز است، زیرا به این معنی است که مجموعه شهاب‌سنگ‌های موجود در موزه ما نمونه‌ای از کل منظومه شمسی است. ما همراه با انواع دیگر شهاب‌سنگ‌ها مانند کندریت‌های انستاتیت از درون منظومه شمسی و کندریت‌های معمولی از کمربند سیارکی می‌توانیم بخش‌های عظیمی از فضا را اینجا در لندن مطالعه کنیم.
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: بیانیه مطبوعاتی موزه تاریخ طبیعی لندن گروه بین المللی دانشمندان سیارک منظومه شمسی شهاب سنگ ها سیارک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۴۹۸۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شاید حیات بیگانه در حلقه‌های زحل یا مشتری پنهان شده باشد
حیات بیگانه به یک موضوع جذاب برای پژوهش‌های سیاره‌ای تبدیل شده است و دانشمندان، احتمالاتی را مبنی بر وجود زندگی در بسیاری از سیاره‌ها مطرح می‌کنند.
به گزارش ایسنا، جست‌وجوی حیات فراتر از زمین، دانشمندان را به کاوش در انواع زیستگاه‌های بالقوه سوق داده است که نه تنها در فهرست روبه‌رشد سیاره‌های فراخورشیدی شناخته‌شده قرار دارند، بلکه احتمال می‌رود در مکان‌های دیگری از منظومه شمسی نیز وجود داشته باشند.
به نقل از اسپیس، اولین انتخابی که به ذهن می‌رسد احتمالا مریخ است که برخی از دانشمندان معتقدند واحه‌هایی از آب مایع را زیر سطح بایر خود دارد. همچنین، کشف فسفین در جو زهره که یک شاخص احتمالی تجزیه بیولوژیکی است، بحث‌هایی را درباره این موضوع به راه انداخت که آیا حیات می‌تواند در ابرهای سیاره داغ و جهنمی وجود داشته باشد. علاوه بر این، دانشمندان دهه‌هاست به این موضوع فکر می‌کنند که آیا حیات می‌تواند در آسمان غول‌های گازی مانند مشتری وجود داشته باشد.
یکی از مکان‌هایی که تعداد کمی از دانشمندان آن را برای احتمال وجود زندگی در نظر گرفته‌اند، مجموعه حلقه‌هایی است که تاج مشتری را در بیرون از جو غول گازی قرار می‌دهند. این حلقه‌ها مانند حلقه‌هایی که دور همه غول‌های گازی منظومه شمسی ما قرار دارند، در واقع کمربندهایی هستند که عمدتا از ذرات یخ آب تشکیل شده‌اند. برخی از این ذرات به کوچکی دانه‌های شن و برخی دیگر به بزرگی کوه‌ها هستند.
دانشمندان به طور کلی معتقدند محیطی که می‌تواند زندگی را به شکل شناخته‌شده کنونی پشتیبانی کند، به سه مولفه کلیدی نیاز دارد. اولین مولفه، نوعی منبع انرژی است که معمولا از گرما و نور یک ستاره می‌آید و موجودات زنده می‌توانند برای فتوسنتز از آن بهره ببرند. دومین مولفه، مواد آلی هستند.
این مواد، ترکیبات شیمیایی حاوی کربن هستند که ممکن است موجودات زنده را تشکیل دهند. سومین مولفه، آب مایع است. همه چیز از ماه گرفته تا دنباله‌دارهای دور ممکن است آب را به شکل یخ‌زده در خود داشته باشد اما برای گسترش حیات باید آب به صورت مایع باشد.
حلقه‌های دیدنی زحل را در نظر بگیرید. درون آنها، دو مولفه از سه مولفه لازم برای زندگی به آن صورتی که می‌دانیم وجود دارد. اگرچه حلقه‌های زحل ممکن است یک مکان بعید برای وجود مواد آلی به نظر برسند اما مأموریت «کاسینی»(Cassini) ناسا نشان داد که ترکیبات کربنی مانند بوتان و پروپان از درونی‌ترین حلقه زحل به جو غول گازی می‌ریزند.
مولفه سوم یعنی آب مایع یک قطعه گمشده از این پازل است. «متیو تیسکارنو»(Matthew Tiscareno) دانشمند سیاره‌شناسی در «مؤسسه جستجوی هوش فرازمینی»(SETI) گفت: شما مواد آلی دارید که در حلقه‌ها می‌افتند و نور خورشید هم وجود دارد اما اثری از آب مایع نیست. آب فراوان است اما به صورت یخ‌زده وجود دارد.
این باعث می‌شود وجود زندگی در هر یک از حلقه‌های منظومه شمسی که همگی بسیار دور هستند و سرمای آنها برای ذوب کردن یخ آب بیش از اندازه است، به یک امکان دشوار تبدیل شود اما اگر حلقه‌هایی در یک منظومه ستاره‌ای دیگر وجود داشته باشند که به ستاره خود نزدیک‌تر هستند، گرمای خورشید می‌تواند آب مایعی را که به دنبالش هستیم فراهم کند.
دانشمندان به رغم همه تلاش‌های خود، هنوز حلقه‌هایی را در اطراف یک سیاره درونی چه در منظومه شمسی خودمان و چه در یک منظومه دیگر پیدا نکرده‌اند. بنابراین، آنها فقط می‌توانند حدس‌های آگاهانه‌ای را درباره شکل این حلقه‌ها داشته باشند. به جای حلقه‌های آب-یخ که در اطراف مشتری یا زحل می‌یابیم، این حلقه‌های گرم‌تر ممکن است مجموعه‌ای از تخته‌سنگ‌ها باشند.
حفظ کردن آب به صورت مایع با توجه به شرایط فضای اطراف دشوار است. بدون جو، آب مایع به تبخیر شدن تمایل دارد. تیسکارنو خاطرنشان کرد: برای پایدار نگه داشتن آب مایع به جو نیاز است.
بسیاری از دانشمندان فکر می‌کنند که حیات ساده ممکن است میلیاردها سال پیش با سوار شدن بر سیارکی که به سیاره بسیار جوان‌تری برخورد کرده، به زمین رسیده باشد. این نظریه موسوم به «پانسپرمیا»(Panspermia) در سال ۲۰۲۳ تقویت شد.
دانشمندان در آن زمان، یک ترکیب آلی موسوم به اوراسیل و یکی از اجزای آران‌ای را در نمونه‌ای یافتند که توسط ماموریت «هایابوسا ۲»(Hayabusa2) ژاپن از سیارک «ریوگو»(Ryugu) به دست آمد. از سوی دیگر، تردیدهایی درباره این موضوع وجود دارد که این ترکیبات واقعا از خود سیارک‌ها منشا گرفته باشند.
حلقه‌ها به دلایل متعددی که مستقیما با جستجوی حیات مرتبط نیستند، برای ستاره‌شناسان بسیار جالب هستند.
۱. آنها به ستاره‌شناسان امکان می‌دهند تا سیاره‌های میزبان خود را به روش‌های منحصربه‌فردی بررسی کنند. برای مثال، برخورد شهاب‌سنگ‌ها را به حلقه‌ها تماشا کنند.
۲. بررسی حلقه‌های یک سیاره، اطلاعات بسیاری را درباره چگونگی تکامل آن ارائه می‌دهد. فقط شرایط خاصی می‌توانند به حلقه‌ها امکان دهند تا به ساختارهایی تبدیل شوند که ستاره‌شناسان می‌بینند.
۳. حلقه‌ها قرص کهکشانی هستند. به عبارت دیگر، آنها تصاویر کوچکی از انواع قرص‌هایی هستند که منظومه‌های سیاره‌ای را ایجاد می‌کنند.
دانشمندان هنوز نمی‌توانند قرص‌های پیش‌سیاره‌ای تازه شکل‌گرفته را در اطراف ستاره‌های دیگر ببینند -حداقل نه با جزئیات زیاد- و همچنین نمی‌توانند یک ماشین زمان را برای مشاهده منظومه شمسی اولیه ابداع کنند اما قطعا می‌توانند حلقه‌های زحل را ببینند.
کانال عصر ایران در تلگرام
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد